De Digitaledienstenverordening (DSA) is op 17 februari 2024 in werking getreden. De Europese verordening is een wetgeving die uitgewerkt werd door de Europese Commissie en die tot doel heeft om regels voor online platformen, zoals sociale media, zoekmachines en e-commercesites, te moderniseren en te harmoniseren. De verordening is ontworpen om gebruikers te beschermen tegen illegale inhoud, de transparantie te verhogen en grote online platforms verantwoordelijk te houden voor de impact van hun diensten op de samenleving. De DSA legt onder meer verplichtingen op voor het snel verwijderen van illegale inhoud, meer transparantie over advertenties en algoritmische processen, en verplichtingen voor zeer grote online platforms om risicobeoordelingen uit te voeren. Voor meer informatie kan je onze analyse van de Digitaledienstenverordening lezen.

Hoewel de DSA een verordening is die rechtstreeks van toepassing is in elke EU-lidstaat en niet hoeft te worden omgezet in nationale lokale wetgeving, zijn de EU-lidstaten verplicht om een coördinator digitale diensten aan te wijzen als nieuwe nationale toezichts- en handhavingsautoriteit en hun bestaande nationale wetgeving aan te passen aan de DSA.

Binnen die verplichting heeft de federale Ministerraad in januari een voorontwerp van wet goedgekeurd waarbij het Belgisch Instituut voor Postdiensten en Telecommunicatie (BIPT) werd aangewezen als Belgische coördinator Digitale Diensten. Het BIPT heeft als taak de handhaving van de DSA af te stemmen met de regionale autoriteiten. In Vlaanderen werd de VRM als bevoegde autoriteit aangeduid.

De VRM krijgt de verantwoordelijkheid om toezicht te houden op internetdiensten die in Vlaanderen gevestigd zijn. Meer specifiek gaat het om bedrijven met minder dan 45 miljoen gebruikers of een jaarlijkse omzet hebben onder 50 miljoen euro. De organisatie zal daarbij ook sancties kunnen uitvaardigen: bij niet-naleving van een verplichting uit de DSA kan er een geldboete opgelegd worden tot maximaal 6% van de wereldwijde omzet van de het bedrijf in kwestie.

De VRM zal bijvoorbeeld moeten optreden als een service provider:

• niet rapporteert over inhoudsmoderatie
• geen gebruiksvriendelijk mechanisme heeft om klachten in te dienen
• geen toegankelijke algemene voorwaarden opstelt
• Illegale content niet offline haalt.

De VRM moet ook samenwerkingsakkoorden opstellen met ‘trusted flaggers’. Dat zijn organisaties die illegale content kunnen signaleren. Indien een service provider een melding krijgt van een ‘trusted flagger’, moet dit met prioriteit behandeld worden.